บางครั้งก็อยากจะบ่นจริงๆ ค่ะ ว่าเลี้ยงลูกสักคนนี่ทำไมมันยากจัง?! กินน้อยไปก็ไม่ดี กินมากไปก็ปัญหาใหญ่

อลันตอนนี้ 1 เดือนกว่าๆ แล้วค่ะ ช่วงแรกๆ ที่คลอด อลันเป็นเด็กกินน้อยมาก ไม่เข้าเต้าและเอาแต่นอน น้ำหนักจากแรกคลอดที่ 3,105 ก็เลยตกลงมาเหลือเพียง 2,800 ในเวลาไม่ถึง 10 วัน แถมไม่มีทีท่าว่าจะขึ้นมาเลย พอกลับบ้านมาก็ทำพ่อและแม่เครียดเพราะการไม่ยอมเข้าเต้าอีก สุดท้ายเลยต้องให้นมด้วยขวดนมประทังชีวิต(อลัน)ไปเพราะพ่อแม่เอาไอ้ตัวแสบกินนมไม่ได้จริงๆ

จากเด็กผอมเป็นเด็กอ้วน
หลังจากให้ขวดไป น้ำหนักอลันก็เริ่มเพิ่มขึ้นมาแต่อลันกลายเป็นเด็กเลี้ยงยาก โยเย ร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน ทุกครั้งที่ร้องก็จะร้องจนหน้าแดงเสียงแหบ ทำเอาพ่อกับแม่กังวลเพิ่มขึ้นไปอีก จน 1 เดือนกับอีก 7 วันอลันร้องหนักมากจนสุดท้ายเลยพาไปหาคุณหมอ ปรากฏว่าน้ำหนักที่เคยตกเกณฑ์ปกติ เพิ่มมาเป็น 4,950 ในเวลาเพียงไม่กี่สัปดาห์ คุณหมอถึงกับตกใจว่าทำไมถึงขึ้นเร็วขนาดนี้
หลังจากสอบถามอาการกันไปมา ก็สรุปได้ว่าอลันจากเดิมที่เป็นเด็กชอบนอน กินไม่เก่ง พอผ่าน 2 อาทิตย์แรกไปก็กลายเป็นเด็กร้องโยเย พอร้องแม่ก็นึกว่าหิว ก็ให้กิน พอน้องตื่นทุกชั่วโมง อิแม่ก็จัดนมให้ลูกทุกครั้งที่ตื่นเพราะเข้าใจว่าลูกร้องเพราะหิวนม ลูกที่ยังไม่รู้จักคำว่าอิ่มก็ซัดไปตามใจแม่ ขวดแหย่เข้าปากทีไรก็ดูดจ๊วบๆ จนหมดทุกครั้ง กลายเป็นเด็ก 4 สัปดาห์กินนมครั้งละ 3 ออนซ์ทุก 1 ชั่วโมง ขุนพระ!

โคลิก VS ท้องอืด
ความเข้าใจผิดที่พ่อแม่มือใหม่อาจไม่รู้

ปรับสมดุลการกินนม
พอน้ำหนักตัวเกินมากๆ สิ่งที่คุณหมอแนะนำให้ทำอย่างแรกก็คือการปรับ cycle การทานนมของน้องให้กลับมาเป็นปกติให้ได้ก่อน เพราะเมื่อปรับสิ่งนี้ได้ จำนวนน้ำนมที่มากเกินความจำเป็นหรืออาการปวดท้องที่ทำให้น้องร้องไห้งอแงไม่หยุดก็จะหายไปตามกัน วันแรกสิ่งที่พ่อกับแม่ทำคือพยายามให้น้องนอนนานที่สุดและใจแข็งไม่ยอมให้นางกินจนกว่าจะถึงเวลา ลดปริมาณนมจาก 3 ออนซ์เหลือ 2 ออนซ์ วันแรกน้องร้องไห้แรงมากอยู่ 2 ชั่วโมงเต็มๆ พ่อกับแม่ก็พาขึ้นรถขับวนไป 2 ชั่วโมง(อลันชอบหลับสนิทตอนอยู่บนรถ) กว่าจะยอมหลับทำเอาพ่อกับแม่จะแย่ตามไปด้วย แต่เพื่อสุขภาพของน้องเองก็ต้องใจแข็งค่ะ พอเริ่มปรับรอบแรกได้ รอบถัดๆ มาก็เริ่มดีขึ้นจาก ทุกชั่วโมงเป็นทุกชั่วโมงครึ่ง และเป็นทุกๆ 2-3 ชั่วโมง

เปลี่ยนขวดเป็นเต้า แก้ปัญหาลูกเจ้าอารมณ์

การที่อลันเปลี่ยนมาทานนมจากเต้านอกจากจะทำให้ปริมาณนมที่ทานไม่เยอะเกินไปแล้ว สิ่งที่ได้จากการดูดนมจากเต้าแทนขวดคือ อลันเป็นเด็กอารมณ์ดีมากขึ้น ไม่ร้องโยเยเหมือนแต่ก่อน หลับง่าย และที่สำคัญไม่ร้องไห้จ๊ากให้พ่อกับแม่ตกใจเล่นอีกแล้ว

อารมณ์ดีขึ้น พัฒนาการดีขึ้น
อย่างที่บอกว่าพอน้องอารมณ์ดีขึ้น ไม่ร้องไห้ตลอดเวลา นอนหลับดี ทานนมเก่งขึ้น(อย่างเหมาะสม) ก็ทำให้เวลาที่น้องตื่นมามองนั่นนี่ก็จะมีการยิ้ม หัวเราะซึ่งก่อนหน้านี้คือไม่มีเลย(เพราะมัวแต่ร้องไห้อยู่อย่างเดียว) นอกจากนี้น้องก็เริ่มพูดอ้อๆแอ้ๆ ได้บ้างนิดหน่อย ซึ่งก็สร้างรอยยิ้มให้พ่อกับแม่ได้มากทีเดียวค่ะ

หากใครที่กำลังเจอปัญหาแบบเดียวกันอยู่ ลองปรึกษาคุณหมอและผู้เชี่ยวชาญเพื่อให้ได้รับคำแนะนำที่ตรงจุดหรือลองเอาวิธีที่มู่ใช้ไปลองทำดูก็ได้ค่ะ การได้เห็นลูกน้อยของเราอารมณ์ดี มีพัฒนาการที่ดีก็เป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ของพ่อแม่แล้ว แต่เพราะเด็กทารกยังสื่อสารไม่ได้ พ่อแม่มือใหม่อย่างเราๆ ก็ต้องคอยสังเกตและเรียนรู้กันไปนะคะ เป็นกำลังใจให้กับคุณพ่อคุณแม่มือใหม่ทุกคนค่ะ