หลังจากที่หม่าม้าเพิ่มหายจากโรคงูสวัสไปหมาดๆ อลันก็ตามมาติดๆ ด้วยโรคยอดฮิตของเด็กๆ ในช่วงหน้าฝนนี้
เมื่อวันพฤหัสบดีที่ผ่านมา( 4 ก.ค.) บ้านเราก็ไปกินข้าวนอกบ้านกันตามปกติ ออกจะแฮบปี้ด้วยซ้ำ เพราะช่วงนี้อลันกินข้าวเก่งขึ้นมาก ยิ่งโดยเฉพาะ MK นี่ของโปรด ทั้งบะหมี่หยกเป็ด อุด้ง ลูกชิ้นสาหร่าย ฟักทองญี่ปุ่น บ้านเราก็เลยกิน MK ติดกันมาหลายวันแล้วด้วยเหตุผลที่ว่าลูกกินได้ ปะป๊าหม่าม้าก็แฮบปี้(แม้ว่าจะเบื่อมาก)
วันนั้นตอนช่วง 18.00 น. เราก็ไปกิน MK กันเหมือนทุกๆ วัน ระหว่างขับรถมาอลันก็ยังชี้นั่นนี่ตามปกติ(ช่วงนี้ชอบชี้) จนมาถึงร้านหม่าม้าก็เข้าไปสั่งอาหารและลวกอาหารไปพลางๆ รอป๊าและลูก สักพักปะป๊าก็เข้ามาพร้อมบ่นๆ ว่าอลันตัวร้อน ปะป๊าวัดไข้อลันออกมา 37.8 องศา เราก็เลยรีบออกไปซื้อยาลดไข้ให้อลันกินไป 30 นาที มาวัดใหม่ได้ 38.9 องศา เหย…มันไม่ใช่ละ เลยตัดสินใจพาลูกไปรพ.อย่างไว ไปถึงตอนเกือบๆ 1ทุ่ม วัดได้ 39.7 ทั้งหมดเกิดขึ้นภายใน 1 ชั่วโมง
อลันถูกพาไปเช็ดตัวลดไข้ครั้งแรกในชีวิต เริ่มจากถอดเสื้อผ้าและแพมเพิสออก พยาบาลเอากาละมังและผ้าชุบน้ำมาขัดๆ ถูๆ ไปตามตัวอลัน ซึ่งครั้งแรกที่หม่าม้าเห็นก็แอบตกใจว่ามันดูรุนแรงมากแต่ตอนนั้นก็สนใจแต่เรื่องไข้สูงไม่ได้โหกัสเรื่องอื่นเลย ส่วนอลันนั้นร้องไห้จ้ามากเพราะตกใจกลัวพอไข้เริ่มลด อลันก็ไปเจอคุณหมอซึ่งพอตรวจเบื้องต้นพบแผลในปากและคุณหมอส่งไปตรวจไข้หวัดใหญ่ รอผลประมาณ ครึ่งชั่วโมงผลไม่เป็นไข้หวัดใหญ่ หวยเลยมาลงที่โรค ‘เฮอแปงไจน่า’ ชื่อคล้ายขนมปังเลอแปง
สุดท้ายคุณหมอส่งแอดมิท โดนเช็ดตัวอีกรอบเพราะไข้ไม่ลงพร้อมกับเจาะสายน้ำเกลือ อลันร้องกระจายอีกรอบก่อนได้ขึ้นห้องพัก คืนนั้นทั้งเปลี่ยนชุด ทั้งเช็ดตัว ทั้งแปลกที่ ทั้งกินยา กว่าจะยอมนอนปาเข้าไปตี 3 คืนนั้นเช็ดตัวกลางคืนเพราะไข้ไม่ลงเลยไปอีก 2 รอบส่วนพ่อแม่ก็ตาโหลกันไปตามระเบียบ
พอเด็กป่วยสิ่งที่เกิดขึ้นที่รวบรวมได้ตอนนี้คือ
1. ลูกที่เคยเป็นเด็กอารมณ์ดีก็จะร้องไห้งอแง โยเยเป็นพิเศษ ทั้งไม่สบายตัว ทั้งเจ็บตัว พ่อแม่ควรจะต้องเข้าใจเค้าให้มากเป็นพิเศษ บางครั้งเราก็ไม่รู้หรอกว่าเค้าร้องเพราะอะไรแต่ถ้าช่วยปลอบใจเค้าได้ก็จะทำให้เค้าไม่งอแงมากเกินไป
2. เด็กป่วยมักขี้เบื่อของเล่นอะไรที่มีขนไปเลยค่ะ หากลูกชอบอ่านนิทานก็ขนเล่มโปรดของลูกไปเลยค่ะช่วยให้ลูกไม่เบื่อจนเกินไปกับการนั่งอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแสนอึดอัด
3. ชวนให้ลูกได้เล่นและพูดคุยกับพยาบาลเพื่อสร้างความคุ้นเคยและไม่หวาดกลัวเวลาที่ต้องเผชิญหน้ากันเช่น เช็ดตัว เปลี่ยนผ้าพันสายน้ำเกลือ
Herpangina (เฮอร์แปงไจนา) คือ การติดเชื้อไวรัสในกลุ่มเอนเทอโรไวรัส (Enterovirus Infection) ซึ่งทำให้เกิดการติดเชื้อในระบบทางเดินอาหาร ผู้ป่วยอาจมีแผลเปื่อยในช่องปาก เจ็บคอ เป็นไข้ แต่ส่วนใหญ่อาการจะไม่รุนแรงมากนัก และสามารถหายได้เองเมื่อเวลาผ่านไป Herpangina แพร่กระจายจากคนสู่คนได้ และเกิดขึ้นได้กับคนทุกช่วงวัย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พบบ่อยในเด็กอายุ 1-7 ปี
pobpad.com
สุดท้ายนี้ ลูกไม่ป่วยเป็นลาภอันประเสริฐนะคะช่วงนี้ฝนตก RSV ก็ระบาด ยังไงดูแลสุขภาพของตัวเองและเจ้าตัวน้อยให้ดีนะคะ แล้วเจอกันใหม่ค่ะ 🙂
